disdo

disdo
1.
dī-do (also written disdo; v. the foll.), didĭdi, didĭtum, 3, v. a., to give out, spread abroad, disseminate, distribute (anteclass. and poet.; esp. in Lucr.; once in Tac.).
I.
Lit.: numquam ego argentum... disdidi, Cato ap. Fronto Ep. ad Anton. 1, 2, p. 150:

in venas cibum,

Lucr. 2, 1136; 4, 956; 6, 947; cf. id. 3, 703; 4, 633:

omne per caules palati,

id. 4, 623; cf. id. 3, 246; 5, 269; 6, 1166.— Absol.: dide, disice, Caecil. ap. Cic. Cael. 16, 37 (Com. Frag. v. 239 Rib.).—
II.
Trop.:

dum munia didit (sc. servis),

Hor. S. 2, 2, 67:

per magnas didita gentes Solatia vitae,

Lucr. 5, 20; cf.:

rumor per agmina Trojana,

Verg. A. 7, 144:

tua terris didita fama,

id. ib. 8, 132; cf.:

fama in populos,

Sil. 1, 186:

fama per provincias,

Tac. A. 11, 1.
2.
Dīdō, ūs and ōnis, f., Didô, the celebrated foundress of Carthage, daughter of the Tyrian king Belus, wife of Sichaeus, and sister of Pygmalion; called also Elisa or Elissa.—Nom. Dido, Verg. A. 1, 299; 340; 360 et saep.; Ov. Am. 2, 18, 25; id. F. 3, 545; 640.— Gen. Dīdōnis, Just. 11, 10, 13; Aug. Conf. 1, 13; Macr. Sat. 4, 3, 6 al.: Dīdūs, Cornutus ap. Charis. p. 102 P.— Dat. Dīdō, Macr. Sat. 5, 2, 14 (dub. al. Didoni):

Dīdōni,

Tert. Anim. 33.— Acc. Dīdō, Verg. A. 4, 383; Ov. H. 7, 7; 133 (in both passages several MSS. read Didon); Vell. 1, 6, 2:

Didonem,

Treb. Pol. Trig. Tyr. 27, 1; August. Conf. 1, 13: Dīdūn, Atteius ap. Charis. l. l.— Abl. Dīdōne, Enn. ap. Prisc. p. 685 P.; Serv. Verg. A. 1, 223 (cf. Neue Formenl. 1, 352).

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • disdare — di·sdà·re v.intr. (io disdò; essere) OB cadere in basso; anche fig. {{line}} {{/line}} DATA: av. 1348. ETIMO: der. di dare con 2dis . NOTA GRAMMATICALE: per la coniugazione vd. dare …   Dizionario italiano

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”